Week 35 t/m 37: De laatste weken in Malawi

Terwijl ik weer veilig in Nederland ben, praat ik jullie graag nog even bij over de laatste weken. Het waren leuke maar hectische weken.

Vrijdag 28 juni hadden we een afscheidsparty van een Canadese medical student. Was gezellig, zaten ’s avonds lekker bij een kampvuur. De dag erna ging ik met Hanna naar de markt, de allerlaatste stofjes naar de tailor gebracht en ’s middags fijn even in de zon gelegen.

Maandag 1 juli kwam het hele ondervoede meisje wat ik sinds januari volg weer naar het ziekenhuis. Zo fijn om te zien dat haar gewicht met ruim 10 kg is toegenomen: ze weegt nu 42,5 kg in plaats van 32 kg. Ze heeft nu een gezond BMI, dus ze heeft nu ook die pindakaaszakjes niet meer nodig. Hopelijk blijft dat op de lange termijn ook goed gaan, krijgt ze geen grote terugval..

Dinsdag 2 juli hadden we een afscheidsavond van Erwin (vriend van Geerten) in de Mbawa lodge. Hij komt uit Zuid-Afrika en was voor 2 weken in Nkhoma om Geerten te bezoeken. Was ook gezellig!

Donderdag 4 juli was het de Amerikaanse Independence day, dus er werd vuurwerk afgestoken bij de Hodges! Daarna ging ik eten met Chisomo en Marielle (2 medical assistants uit het ziekenhuis). We speelden Golf, wat ze ook leuk vonden.

Zaterdag 6 juli had ik een bruiloft van een collega. Pfoeh, wat een drukte dan in zo’n gebouwtje. Het blijft gek dat het vooral draait om geld op de grond gooien voor het bruidspaar. Was leuk om de collega in haar mooie jurk te zien, maar was ook blij toen ik weer naar huis ging. Muziek stond ook veel te hard..

Zondag 7 juli: de allerlaatste keer naar de International Church in Lilongwe geweest met Sigrid, Lizzy en Isabelle. Daarna even bij Latitude wat gegeten.

Maandag 8 juli was het tijd om te verhuizen! Lizzy en Sigrid kregen vrienden over in Nederland, ik had toen aangeboden om tijdelijk bij Isabelle te wonen. Zij is een Luxemburgse optometrist en woont nu al een paar jaar in Nkhoma. Ik kan het goed met haar vinden. Omdat het public holiday was, hebben we vandaag ook gevolleybald. Eindelijk ging het met m’n duim beter en kon ik weer meedoen:).

Woensdag 10 juli ‘s ochtends de allerlaatste bijles gedaan met Lizzy, lekker dat zij daarna ook echt vakantie had! ’s Middags was het nog megadruk in het ziekenhuis, ineens hadden bijna alle mannen van de medical ward voedingsadvies nodig. De volgende dag was helaas één van de patiënten overleden, hij was al een aantal dagen buiten bewustzijn. ’s Avonds was ik uitgenodigd om te eten bij Marleen en David. Zij doet de opleiding tot tropenarts. Het grappige is dat ze ook meerdere jaren met World Servants zijn mee geweest! Leuke mensen, schattige kinderen en mooie open gesprekken gehad. Jammer dat ik ze niet zo lang heb meegemaakt..

Donderdag 11 juli ’s avonds gegeten bij de Cottage (Leonie, Pauline en Amy) met Isabelle, Hanna en Geerten. Laatste avondje bij hun, aangezien zij maandag de 15de zouden vertrekken. Merkte dat ik meer met hun vertrek nog bezig was, dan met die van mezelf aangezien die van mij een aantal dagen later was. Verder was ik heel druk met 2 presentaties in elkaar zetten voor vrijdagochtend en het protocol af te krijgen.

Vrijdag 12 juli ’s ochtends een presentatie gegeven tijdens de ochtendoverdracht over het protocol over ondervoeding. Ging goed, al waren er helaas niet zoveel clinical officers (voor wie het met name belangrijk was). Daarna ging ik met David naar de stad, waar ik een presentatie deed voor diëtetiekstudenten. Was leuk, er was zeker interactie! De docent leek het leuk als ik met hun contact blijf, dat lijkt me ook gaaf! Daarna naar de Immigration Office: helaas nog steeds geen TRP daar voor mij. Ook alvast wat boodschappen gedaan voor m’n afscheidsparty.

Zaterdag was het echte afscheidsfeestje van de cottage girls. Het koor waar Leonie lid van was, zong mooie Malawiaanse nummers. Was een intensieve, maar mooie middag! ’s Avonds nog lekker bij het kampvuur gezeten en ook wat liedjes gezongen samen:). Pauline gaat in Zwolle studeren per september, dus ik vind het in ieder geval leuk dat ik makkelijk nog met haar zou kunnen afspreken. Voor haar ook fijn dat ze nu al wat vrienden in Nederland heeft, er wonen wel meer Nkhomabezoekers in de buurt van Zwolle!

Zondagochtend ‘Lord I need you’ met Geerten in de kerk gezongen. Was fijn om te doen en goed om zo de laatste zondag nog in de plaatselijke kerk door te brengen. Verder weer genoten van volleybal en toen was het toch echt tijd om afscheid te nemen van Leonie, Pauline en Amy. Best even lastig…

Maandag de allerlaastste keer bij de familie van het ongeluk geweest. Helaas was de moeder van het meisje niet aanwezig, maar het was goed om in ieder geval de oma en een oom te zien.

Dinsdagochtend ben ik op outreach mee gegaan. Ze gaan dan met een ambulance naar een dorpje, waar ze dan verschillende soorten zorg leveren, bijv. mental health, family planning, antenatal screening, ondervoeding bij jonge kinderen etc. Ik hielp de home craft worker met het opschrijven van de gegevens in de boekjes. Het viel me mee: gelukkig waren de kinderen niet zó ondervoed zoals ik wel eens in het ziekenhuis had gezien. Voor het eerst in m’n leven sugar cane gegeten: man, dan heb je echt wel het idee dat je even langs de tandarts kunt daarna. ’s Avonds pizza gegeten bij Schelto’s familie ivm het vertrek van zijn schoonmoeder en daarna wat liederen gezongen met Marleen, David, Isabelle en Geerten.

Woensdagochtend naar de chapeldienst geweest in Nkhoma: wat was dat leuk! Vooral één nummer werd uit volle borst door iedereen gezongen en ook de preek vond ik mooi. Schelto deed een korte speech voor de mensen die vertrokken. Verder m’n laatste werkdag gehad in het ziekenhuis: de lengtemeter opgehangen op de kinderafdeling, protocollen geprint, afscheid genomen van sommige mensen, wat bilharziamedicijnen gehaald. M’n allerlaatste keer volleybal gespeeld en ‘s avonds kwamen Marielle en Chisomo bij ons eten, ze brachten heel lief een souvenirtje mee waarmee ik kruiden kan stampen. Wel loeizwaar, dus ik was nog even bang dat ik het niet mee zou kunnen nemen naar NL, maar dat ging goed;).

Donderdagochtend spullen gepakt en in het ziekenhuis van nog wat mensen afscheid genomen. Helaas waren niet alle collega’s aanwezig. Van Regina nog een chitenje (stofje) gekregen, lief! ’s Middags de allerlaatste keer met de kinderen van het weeshuis gespeeld. Toen ik thuis kwam, had ik het daar echt even moeilijk mee.. Verder appeltaart gebakken en ’s avonds kwamen de expats op mijn afscheidsparty. Hoewel ik behoorlijk moe was, heb ik er van genoten dat ze er allemaal waren!
Ik schrok even toen Catherine zei dat er vrijdag (de dag dat ik naar de airport moet) demonstraties zouden komen, maar dat zou ’s ochtends nog wel meevallen.

Vrijdagochtend om 8 uur begonnen de demonstraties al. In de expatsapp werd al gestuurd dat het niet veilig is bij het benzinestation: dat er stenen worden gegooid en banden in de fik werden gestoken. Ik zat aardig in de stress, gaat het lukken om op tijd bij de airport te komen? Sigrids auto moest van de garage naar Nkhoma komen, maar die waren al teruggekeerd. We mochten Isabelles auto gebruiken, maar die had geen benzine meer en we konden dus niet naar het benzinestation…
Charlton kwam met een geniale oplossing: met een AMBULANCE van het ziekenhuis naar de stad.
Dus zo gingen Sigrid, de vrienden van haar en ik met de ambulance met gillende sirene onderweg. Al na 5 minuten kwamen we bij een wegblokkade terecht. Een groep mannen kwam om de ambulance heen staan, met stenen in hun handen en luid roepend… De ambulance stond klem, we kwamen niet over een bepaalde steen heen. Dat was behoorlijk eng… Na ze wat geld te hebben gegeven, hielpen de mannen de ambulance over de steen heen. Er waren meer wegblokkades, maar daar reden we óf omheen of de mensen haalden de stenen aan de kant aangezien we met een ambulance eraan kwamen rijden. Al met al was ik goed op tijd op de airport gelukkig, maar heel relaxt was het niet om op deze manier weg te gaan.. Gek om afscheid te nemen van Lizzy en Sigrid: we zijn toch bijna een jaar intensief met elkaar opgetrokken. Hoop echt dat zij nog een goede tijd hebben de komende weken/maanden!

Goede vluchten gehad, heerlijk dat ik de laatste vlucht van Amsterdam naar Dusseldorf kon skippen. Wel slecht geslapen, maar dat hoort er een beetje bij. Superfijn m’n familie weer te omhelzen op Schiphol. Ik verwonder me weer overal over: het groen in Nederland, ander eten, ander klimaat etc. Wel behoorlijk moe, dus zal ook echt even tijd nodig hebben om bij te komen. Vandaag 2 sollicitatiegesprekken, maar verder een rustige week en daarna lekker een weekje naar Ouddorp met m’n ouders.

Wie weet, schrijf ik over een paar weken nog een blog als ik wat meer geacclimatiseerd ben als afsluiting. Hierbij wil ik iedereen in ieder geval heel erg bedanken voor het lezen van m’n blogs, de leuke berichtjes, apps of steun op een andere manier.

Liefs Marleen.