Week 22 + 23

In het nieuws hebben jullie misschien wel gelezen over de cycloon: wij hebben er weinig van gemerkt! Een paar weken terug regende het wel meerdere dagen achter elkaar, wat vooral in het zuiden voor veel overlast en schade heeft gezorgd:(. Maar goed dat die cycloon daar niet ook bovenop is gekomen.

Waar ik de afgelopen maanden best wel voldoening uit m’n werk in het ziekenhuis haalde, is dat de afgelopen weken helaas wat minder, aardig wat frustraties: heel vaak krijgen de mensen niet wat ik ze voorschrijf, worden mensen ontslagen zonder bijvoeding en de taalbarrière. Van de week was bijv. één van de soorten verrijkte melk op, waardoor drie volwassenen met slokdarmkanker of een darmobstructie helemaal niks meer kregen van de NRU omdat ze de rest alleen voor kinderen willen gebruiken. Dus daar kon ik iedere dag achteraan gaan, om de volgende dag weer er achter te komen dat de patiënten weer niks hadden gekregen. Tijdrovend om dit zo in de gaten te houden. Dan vandaag nog een flinke discussie met een clinical officer over een patiënt met diabetes en een flinke voetwond. Ze had al 6 dagen hoge suikers zonder dat er is bijgespoten met insuline en gisteren had ze eigenlijk een operatie op de planning staan, waarin haar been geamputeerd zou worden. Door te hoge suikers kon dat echter niet doorgaan. Die clinical officer denkt echter dat de suikers te hoog zijn doordat ik 1 zakje pindakaasboter (2 x half zakje) per dag heb voorgeschreven, terwijl zij bij zo’n fikse infectie met de insuline beter de suikers onder de knie moeten zien te krijgen. viel helaas niet echt met hem te praten...

De lengtemeter hangt nu op de plek waar alle vitale functies van binnenkomende patiënten worden gemeten. Het was een klus om het relatief netjes op te hangen, maar wel fijn om nu de BMI’s te kunnen berekenen:). Nog wel een uitdaging om de vrouwen zover te krijgen de lengtes te meten van alle patiënten. Als ik erbij sta meten ze het, maar als de kat van huis is… die mentaliteit is hier zo anders, ik ga dat denk ik missen als kiespijn als ik weer terug in Nederland ben;).

Wel fijn dat het hele ondervoede meisje van ong. 20 bijna 3 kg is aangekomen de afgelopen 2 weken. Het blijft lastig communiceren, zelf praat ze niet meer dan ja/nee/hallo en haar moeder is ook niet zo betrouwbaar in haar antwoorden, kan denk ik niet goed tellen. Ze zei dat haar dochter 6 zakjes pindakaasboter per dag kreeg, terwijl ze blijkbaar maar voor 2 zakjes per dag had meegekregen haha. Maar goed, allang blij dat het de goede kant met haar op gaat.

Een andere depressieve man is ook opgeknapt, at een paar dagen bijna niks. Hij zei ook niks, nog geen hallo tegen zijn familie. Sinds kort hebben we gelukkig een social worker in het ziekenhuis, de gesprekken met haar schijnt deze man echt goed te hebben gedaan! Fijn!

Dit was nog wel het meest bijzondere van de afgelopen weken: een vrouw die 9 maanden zwanger was en maar 40 kilo woog… Het hele ziekenhuis praatte erover. Ik haar een paar dagen later op de weegschaal zetten, zie ik 34 kg staan. Ze was dus bevallen: een gezonde baby van 3,1 kilo! Wat een mooi baby'tje, verbazingwekkend dat ze zo goed op gewicht was! Maak me wel druk over de toekomst van dit kindje. Haar vader heeft meerdere vrouwen (polygamie komt regelmatig voor) en de moeder heeft geen inkomsten, laat staan dat ze genoeg eten hebben…

Gisteren naar Lilongwe geweest voor het aanvragen van een TRP (tijdelijke verblijfsvergunning), is allemaal gelukt met de papieren, dus nu ben ik klaar tot het einde van m’n verblijf hier in juli! Ook meteen even naar de kapper geweest, eerste keer hier in Malawi. En m’n wenkbrauwen laten bijwerken met zo’n ronddraaiend draadje haha. Blijft grappig om in zo’n tuktuk door Lilongwe te rijden.

Afgelopen week een paar keer de zonsondergang bekeken, erg mooi! Ook gingen we laatst op zoek naar een waterval in Nkhoma, maar toen begon het ontzettend hard te regenen. Pfoe, 4x4 kwam toen goed van pas. Tropenarts Maria vertrekt morgen, ga ik missen! Net afscheid van haar genomen samen met wat van haar Malawiaanse vriendinnen die nsima voor haar hadden gekookt. Er zijn weer aardig wat nieuwe mensen gekomen, bijv. 1 tropenarts io, 4 verpleegkundestudenten en 2 co-assistenten. Hebben regelmatig filmavondjes, etentjes of spelletjes:)! De laatste weekenden ben ik meestal in Nkhoma. Op de markt heb ik een broek en vlaggetjes laten maken, ben ik blij mee! In de chapel afgelopen week m’n eerste dienst meegemaakt: geniet van de muziek, maar van de preek in het Chichewa krijg je echt bijna niks mee.

Nog 4 maanden voor ik weer in Nederland ben, gaat nu best hard! Over 3,5 week eerst even lekker van vakantie genieten!