Week 3

Vorige week vrijdag was ineens m’n simkaart geblokkeerd. Na wel meer dan 10 telefoontjes met de klantenservice van Airtel was ik nog niks opgeschoten, telkens werd er gezegd van ‘you’ve got to wait for 24 hours’. Gelukkig wist een man uit het ziekenhuis wat we eraan konden doen en ben ik met hem naar een kraampje op de markt geweest waar ik me opnieuw heb geregistreerd. Sinds maandagmiddag doet m’n telefoon het weer:).

Zaterdag met Sigrid en Nicole naar de markt geweest, Lizzy heeft haar haar laten invlechten en is daar heel blij mee, heel leuk om te zien! En wat mango’s ingeslagen, ze zijn wel klein maar kosten maar zo’n 7 cent per stuk! Dat zijn wat leukere prijzen dan in de supermarkten, daar betaal je bijv. bijna 1 euro voor een kiwi.

Zondag zijn we naar de kerk geweest in Lilongwe, Flood church heet het, een gastvrije gemeente! Daarna gingen we mee met Minke en Anton en hun gezin: vrienden van Sigrid en zij werken als kinderarts en fysiotherapeut in de hoofdstad. Eerst aten we wat tosti’s bij hun thuis en daarna gingen we zwemmen, was fijn!

Deze week ben ik gestart in het ziekenhuis. Maandag heb ik Regina ontmoet, zij is voedingskundige en werkt op de malnutrition ward. Ze heeft me gevraagd of ik iedere dinsdagochtend poli wil draaien voor patiënten met diabetes, hypertensie etc. Soms zijn er ook patiënten opgenomen die net gediagnosticeerd zijn met bijv. diabetes, de hoofdverpleegkundige van de medical ward zou graag ook zien dat ik die mensen uitleg geef over gezonde voeding. En er ontbreken goede voorlichtingsmaterialen, dus of ik daar wat in kan betekenen
Om wat meer bekend te raken op de medical ward heb ik daar gisterenochtend meegelopen met de ochtendvisite. Kwamen wel heftige dingen langs: een vrouw met het nefrotisch syndroom (een chronische nierziekte) wat in Malawi het vaakst veroorzaakt wordt doordat ze een behandeling hebben gehad van een medicijnman. Op de kinderafdeling was er laatst ook een meisje met een geperforeerde darm hierdoor… Ook een vrouw met ascites gezien (flinke vochtophoping in de buik) door levercirrose en met ondervoeding waar je ‘u’ tegen zegt, zulke ingevallen slapen! En een meisje van 17 jaar had een soort abces in haar long, waarbij dit werd gedraineerd (na 4 x pas was de juiste slang ingebracht) en later werd de wond zonder verdoving gehecht! Had het echt met haar te doen toen ik dat hoorde. Veel indrukken dus na zo’n ochtendje meelopen.

Vandaag heb ik veel tijd met Regina doorgebracht om haar te helpen met haar scriptie, ze doet de studie Public Health. Een interessant onderzoek naar de factoren die leiden tot heropnames van ondervoede kinderen. Inhoudelijk zat de scriptie wat mij betreft nog niet al te goed in elkaar en ook qua bronvermelding was het best een rommeltje, ben benieuwd welke feedback ze straks van de uni krijgt. Ze vond het in ieder geval fijn dat ik met haar meedacht.
Ook probeer ik op de kinderafdeling wat meer inzicht te krijgen in hoe het screenen en behandelen van ondervoeding verloopt. Het frustrerende is dat alleen de kinderen tot 5 jaar mee kunnen doen aan het ondervoedingsprogramma (ze krijgen dan van die zakjes met een soort pindakaasachtig spul), waardoor regelmatig kinderen boven de 5 jaar niet behandeld worden voor ondervoeding. Zo jammer en ongunstig voor hun gezondheid!

Over sommige protocollen verbaas ik me flink. Er ligt bijv. een beperkt jongetje van 4 met ondervoeding op de afdeling en volgens het protocol zou hij 4 zakjes met die bijvoeding (van 500 kcal per stuk) en daarnaast nog een soort drinkvoeding moeten krijgen, waarmee je dus uit zou komen op een inname van 3000 kcal per dag?! Absurd hoog voor zo’n jong ventje. Het is wel altijd de vraag hoeveel een kindje in werkelijkheid binnen krijgt. Het is de taak van de familie om de voeding te geven en de meeste mensen zijn ongeschoold, dus hebben weinig inzicht in hoeveelheden etc. Dat maakt het wel lastig.

Gisterenavond meegegeten bij wat Nederlanders en Amerikanen in de lodge. Ze hadden gnocchi van cassave gemaakt, best culinair! Morgen gaan we de Nkhoma mountain beklimmen, schijnt een flink steile berg te zijn. Een deel van de groep is van plan om op de bergtop te overnachten, de rest slaapt in een soort van berghut (waaronder ikzelf). Dan is het plan om zaterdagochtend vroeg naar de top te wandelen zodat we op tijd zijn voor de zonsopgang, wordt vast mooi!