Week 6

De weken vliegen best wel snel om! Even een kort kijkje in hoe mijn dagen eruit zien: ’s ochtends loop ik in het ziekenhuis meestal mee met de ochtendronde op de medical ward (soort interne geneeskunde) en daarna ga ik langs de patiënten die voedingsadvies kunnen gebruiken (als er een vertaler is). Rond een uur of 12/12.30 ga ik naar huis, lunch ik wat en bereid ik de bijles voor. Lizzy komt meestal rond 14.00 uur thuis en als ze een kwartiertje pauze heeft gehad starten we met de bijles, waarmee we ong. 2 uur zoet zijn. Op dinsdag- en donderdagmiddag ga ik daarna naar het koor. Daarna gaan Sigrid en ik meestal koken en we eten meestal rond een uur of 19.00. Soms eet ik 's avonds bij de lodge met de studenten.

Vind het leuk om in het ziekenhuis te werken: de ochtendrondes zijn erg interessant (Amerikaanse arts legt veel uit, vertrekt helaas wel bijna) en ik heb inmiddels wat vaker patiënten in de kliniek om te begeleiden. Wel is het soms lastig als degene van de ondervoedingsafdeling geen tijd (of soms zin) heeft om mee in de kliniek te gaan, ik ben afhankelijk van een vertaler. En je moet er zelf echt achter aan om te checken welke patiënten voedingsadvies nodig hebben: ondanks dat ze m’n contactgegevens hebben word ik nooit gebeld. Ook staat er meestal alleen een gewicht genoteerd aan de start van de opname en is de lengte vaak onbekend (bereken dan maar eens een BMI…). Vorige week o.a. een patiënt gezien die 20 kg was afgevallen, je kunt je voorstellen dat dit erg goed aan hem te zien was! Een andere patiënt leefde enkel op bananen, werd van andere voeding snel misselijk. Beide patiënten bijvoeding geadviseerd in de vorm van zakjes chiponde (pindakaasspul) en een soort drank van melkpoeder. Voor je het weet worden ze echter weer ontslagen en dan is het de vraag hoe het verder met ze gaat qua voedingstoestand en of ze de bijvoeding op langere termijn nog ontvangen. Sommige mensen komen van erg ver en kunnen dan niet terugkomen om weer nieuwe zakjes bijvoeding op te halen.

Afgelopen zaterdag ging Sigrid extra naar het ziekenhuis voor een ernstig ondervoed kindje wat net was opgenomen. ’s Middags heb ik het kindje ook even gezien, maar ’s avonds was het jongetje overleden. Heftig! Jammer dat de oma zo laat met het kindje naar het ziekenhuis was gekomen, had veel eerder extra voeding moeten krijgen… Eind van de middag waren we uitgenodigd bij een Amerikaans gezin om Thanksgiving mee te vieren. Ontmoette daar o.a. 2 Duitse meiden: zij werken een jaar op de basisschool van Nkhoma. In Duitsland is het blijkbaar heel gebruikelijk om na de middelbare school een tussenjaar te doen, schijnt zo’n 60% te doen. Was gezellig en leuk om van iedereens gerechten wat te proeven (o.a. pumpkin pie, kalkoen, couscoussalade). Had een brownie gebakken, ben ik van plan om vaker te doen!

Dinsdag weer poli gedraaid, helaas kwamen er maar 2 patiënten. Dat verloopt logistiek nog niet helemaal soepel, maar waar het precies aan ligt ben ik nog niet over uit. Ik had deze keer een andere vertaler, Alice, zij doet de studie Nutrition & Food sciences en het was leuk om het even over onze opleidingen te hebben. Veel overeenkomsten qua vakken, maar een cruciaal verschil is dat ze nog  geen patiënten leert te behandelen, dat komt pas in de master Dietetics aan de orde. Deze opleiding bestaat pas sinds een paar jaar, daarvoor waren er helemaal geen diëtisten in Malawi!
Zo schijnt er ook maar één nefroloog (arts gespecialiseerd in nierziekten) te zijn in het hele land en laat die nou net in het buitenland zijn. Daardoor was het voor een patiënt met ernstig nierfalen niet mogelijk om te dialyseren en betekende dit dat hij zou overlijden. Dialyseren doen ze hier trouwens sowieso niet als het chronisch nodig is, dus dat betekent een slechte prognose!

Vandaag met wat meiden van de lodge even naar Nicole geweest, ze vonden het bijzonder om haar verhaal te horen en een indruk te krijgen van het tehuis. Het baby’tje over wie ik in één van m’n eerste blogs postte (bleef toen paar nachtjes bij ons slapen, was erg ondervoed) groeit inmiddels erg goed! Dat is mooi om te zien, ze heeft zelfs wat bolle wangetjes:).

Wist je dat:
-We gewoon Sinterklaas gaan vieren? Het Amerikaanse gezin en Nicole en haar dochters komen vrijdag de 7de bij ons. Een dag later vieren we het zelfs nog eens met meerdere Nederlandse gezinnen, wordt georganiseerd via het Nederlandse consulaat.
-Ik de eerste echte regen heb meegemaakt hier afgelopen maandag? Erg goed voor het land een wel even lekker een wat koelere temperatuur! Zijn al wel wat meer muggen nu.
-Lizzy mij soms zelfs aan het dansen krijgt met zo’n dansspel op haar Nintendo? Normaal gesproken krijgt niemand mij zover, maar ook bij het koor moet ik eraan geloven;)
-Het water uit de kraan erg modderig is? Niet heel handig voor de witte was in de wasmachine. Het is sowieso al een kunst om te wassen, aangezien er maar kort per dag water is en de stroom dan regelmatig ook niet werkt. Ook is het koude water vaak al op voordat ik opsta, het is qua hitte dan bijna niet te doen om te douchen (gek genoeg is er dus wel warm water dan).
-Ik nog nooit in m’n leven zoveel witbrood heb gegeten? Bruinbrood is hier bijna niet te vinden en heel erg droog, niet bepaald lekker dus!
-Het blijkbaar een taboe is om je leeftijd te vertellen als je boven de 25 jaar bent? Een collega wil dit echt niet zeggen, het zou namelijk beschamend zijn als je niet al van alles bereikt zou hebben als je die leeftijd passeert. Ik lees het boekje ‘Waarom zijn wij anders?’, staan veel anekdotes in over de verschillen tussen de Noordelijke en zuidelijke landen, interessant!
-Ik vandaag voor het eerst een patiënt had die goed Engels sprak? Echt fijn om dan op een directe manier met hem te kunnen communiceren!